بیماریهای زنان زایمان و نازایی

وب لاگ رسمی دکتر رویا پورقربان جراح و منخصص زنان زایمان و نازایی بورد تخصصی از دانشگاه تهران

بیماریهای زنان زایمان و نازایی

وب لاگ رسمی دکتر رویا پورقربان جراح و منخصص زنان زایمان و نازایی بورد تخصصی از دانشگاه تهران

تبخال تناسلی

تبخال یک عفونت ویروسی است که به صورت زخم اولیه موضعی با تمایل به بهبودی و عود مجدد موضعی تظاهر می کند . عامل عفونی آن هرپس سیمپلکس نوع ۱ و ۲ می باشد . هر دو نوع این ویروسها می توانند آلودگی مجاری تناسلی یا مخاط دهان را باعث گردند .

نوع شماره ۲ این بیماری عامل ایجاد تبخال تناسلی است که خاص بزرگسالان بوده و از طریق ارتباط جنسی منتقل می شود .

تبخال تناسلی ممکن است پس از اولین آلودگی با ویروس و یا در اثر فعال شدن عفونت مخفی ایجاد شده و ممکن است نشانه های بالینی داشته و یا مخفی بماند .

در خانمها محل ابتدائی تظاهر ضایعات ، واژن و دهانه رحم است در حالیکه پس از عود ، زخمها در واژن ، پوست اطراف مقعد ،‌ پاها و باسن ایجاد می شود .

در مردان آلت تناسلی یا ناحیه شرمگاهی محل بروز زخمهاست و همچنین کسانیکه رابطه جنسی غیرمعقول از راه مقعد دارند در آن نقطه ایجاد می شود .

هرپس تناسلی ممکن است در سایر نقاط دستگاه تناسلی اطراف مقعد و دهان زن و مرد ، برحسب رفتار جنسی آنها ، ایجاد شود .

آلودگی درون رحمی به ۳ شکل بالینی تظاهر می یابد : عفونت منتشر که بیشتر کبد را مبتلا می کند ، انسفالیت و عفونتهایی که محدود به پوست ، چشم و یا دهان می شوند . دو شکل اول بیماری اغلب کشنده است .

این شکل عفونت معمولاً با هرپس ویروس شماره ۲ ایجاد می شود ولی هرپس ویروس شماره ۱   نیز می تواند عامل ایجاد آن باشد .

این بیماری گسترش جهانی دارد و در خون ۵۰ تا ۹۰ درصد بزرگسالان پادتن ویروس شماره ۱ وجود دارد ، آلودگی به این ویروس معمولاً قبل از ۵ سالگی اتفاق می افتد ولی در حال حاضر بیشترین موارد بیماری با ویروس شماره ۱ اتفاق می افتد .

روش انتقال :

تماس با بزاق حاملین ویروس شماره ۱ ممکن است مهمترین وسیله انتشار ویروس باشد .

تلقیح ویروس به دستهای کارکنان خدمات بهداشتی ( مثل دندانپزشکان )‌از طریق حاملین ویروس می تواند باعث ایجاد تبخال دست گردد .

آلودگی نوزادان معمولاً هنگام تولد و عبور از مجاری آلوده تناسلی و یا با نسبت کمتری در داخل رحم و یا بعد از تولد اتفاق می افتد .

دور کمون این بیماری بین ۱۲-۲ روز است .

دوره واگیری :

ویروس را می توان ۲ هفته و به ندرت تا ۷ هفته بعد از عفونت اولیه دهان یا دستگاه تناسلی جدا کرد . عفونت اولیه و عود آن می تواند بدون نشانه بالینی باشد . بعد از ابتلا به شکل اولیه و یا عود عفونت ، ویروس برای سالها و احتمالاً  تا آخر عمر بدون وجود نشانه بالینی به طور متناوب از مخاطهای آلوده ترشح میگردد .

قدرت آلوده کنندگی زخمهای عودکرده کوتاهتر از عفونتهای اولیه است و معمولاً ویروس را بعد از ۵ روز نمی توان در آنها یافت .

چون عفونت نوزادان بسیار کشنده است توصیه می شود که در صورتی که آلودگی اولیه مادر در اواخر دوران بارداری ایجاد شده قبل از پاره شدن کیسه آب جنین ، زایمان با عمل سزارین انجام شود .

نوزادان را  باید از تماس با زخمهای گسترده و عفونتهای شدید اولیه ، زخمهای عود کرده و برخورد با ترشحات زخمهای هرپس حفظ کرد .

بیمارانیکه زخم هرپسی دارند نباید با نوزادان ، کودکانی که اگزما یا سوختگی دارند و یا بیماران مبتلا به کاهش ایمنی تماس داشته باشد

تبخال بیماری عفونی مزمنی است که در اثر آلودگی به ویروس هرپس سیمپلکس (HSV) به‌وجود می‌آید و زخم‌ها و تاول‌هایی بر روی پوست ایجاد می‌کند. این زخم‌ها معمولاً بر روی لب‌ها، گونه‌ها، بینی، چانه، ناحیة تناسلی و باسن ظاهر می‌شوند. عفونت غالباً به صورت دوره‌ای ایجاد می‌شود و زخم‌های بدمنظره و دردناکی ایجاد می‌کند.
 «تبخال تناسلی (هرپس ژنیتال) را اولین بار جان آستروک (John Astruc) پزشک پادشاه فرانسه، در ۱۷۳۶، توصیف کرد. پس از آن به‌تدریج آشنایی پزشکان با این ضایعات و انواع تبخال‌های دهانی و تناسلی بیشتر شد تا سرانجام، در ۱۹۲۵، ویروس هرپس سیمپلکس، که عامل این ضایعات است، در آزمایشگاه کشت داده شد.
این ویروس که گسترش جهانی دارد در دو نوع ۱ و ۲ در انسان ایجاد بیماری می‌کند. نوع ۱ اغلب با تبخال‌های دهانی همراه است و ابتلای به آن از سنین پایین شروع می‌شود. به‌طوری‌که ۹۰ درصد افراد تا قبل از ۵ سالگی با ویروس تماس پیدا می‌کنند. ویروس نوع ۲ اغلب تبخال‌های تناسلی ایجاد می‌کند و تماس با آن اغلب در دوران بعد از بلوغ و شروع فعالیت جنسی است. اصولاً تبخال‌های تناسلی جزء بیماری‌هایی هستند که از راه تماس جنسی منتقل می‌شوند.»
بروز علائم بیماری معمولاً ۴ تا ۷ روز بعد از تماس با فرد حامل ویروس یا ترشحات حاوی ویروس است. البته، در اغلب موارد، ابتلا بدون علامت است.
 «شایع‌ترین علامت بیماری، در صورت ایجاد، پیدایش تاول‌های کوچک آبدار در ناحیة تناسلی است که بعداً پاره می‌شوند و زخم‌های دردناکی ایجاد می‌کنند، زخم‌ها خشک می‌شوند و به‌تدریج در چند روز بهبود می‌یابند. برخی افراد ممکن است فقط ضایعاتی قرمزرنگ یا برجسته پیدا کنند و برخی هم، هنگام دفع ادرار، درد داشته باشند. در خانم‌ها ممکن است ترشحات آبکی واژینال هم مشاهده شود. در مجموع می‌توان گفت سوزش ادرار، همراه با ترشحات آبکی شفاف از پیشابراه، غالباً از عوارض عفونت با ویروس تبخال است.»
زخم‌ها معمولاً ۴ تا ۷ روز بعد از اولین عفونت ایجاد می‌شوند و بیمار علائمی شبیه به سرماخوردگی نظیر تب، تورم غدد لنفاوی کشالة ران و کوفتگی دارد. زخم‌های تبخالی معمولاً در اولین ابتلا شدیدترند ولی در دفعات بعدی ابتلا، ضایعات کوچک‌ترند، درد کمتری ایجاد می‌کنند و زودتر بهبود می‌یابند. ضمن اینکه قبل از هر عود بیماری، فرد در ناحیة مبتلا احساس خارش، ضربان یا سوزش دارد و ممکن است دردهایی در لگن یا پاها داشته باشد.
 «تظاهرات تبخال تناسلی در قسمت‌های مختلفی ازجمله آلت تناسلی و بیضه‌ها در آقایان، اجزای دستگاه تناسلی در خانم‌ها، مقعد، پیشابراه، باسن و پاها ایجاد می‌شوند. لیکن باید به‌خاطر داشت که بسیاری از مبتلایان بدون علامت‌اند یا علائم خود را با مشکلات دیگری ازجمله بیماری‌های قارچی، گزش حشرات و هموروئید اشتباه می‌گیرند.»
 عوارض بیماری :

در برخی افراد به دنبال انتشار ویروس به دستگاه عصبی علائمی همچون تب، سردرد، استفراغ و سفتی گردن ۳ تا ۱۲ روز بعد از ضایعات تناسلی ایجاد می‌شود. این حالت اگرچه برای بیمار بسیار ناراحت‌کننده است اغلب اوقات خوش‌خیم است و کاملاً بهبود می‌یابد.
 تبخال‌های تناسلی  جزء بیماری‌هایی  است که از راه تماس جنسی منتقل می‌شوند و «علاوه بر تماس جنسی، تماس پوست با ترشحات تنفسی افراد آلوده باعث انتقال عفونت‌های تبخالی می‌شود. بنابراین افرادی ازجمله دندانپزشکان، کارکنان بخش مراقبت‌های ویژه (ICU) و آزمایشگاه‌ها در معرض خطر بیشتری برای اکتساب بیماری‌های تبخالی هستند. همچنین انتقال از مادر به فرزند در حین زایمان یکی از راه‌های مهم انتقال بیماری است.»
انتقال ویروس از یک نقطة بدن مثل ناحیة تناسلی به سایر نقاط ازجمله دست‌ها، بازوها، ران‌ها و نیز به دنبال دستکاری دیده شده است. چرا که، ویروس تبخال پس از ورود به پوست از انتهای (پایانه‌های) عصبی خود را به گره‌های عصبی منطقه می‌رساند و در آنجا به زندگی خود ادامه می‌دهد و می‌تواند دوباره خود را به سطوح مخاطی و پوستی برساند و ضایعات جدیدی ایجاد کند و به سایرین نیز منتقل شود. ضایعات تبخالی تمایل به عود مجدد دارند که دفعات عود در افراد متفاوت است و شرایط فردی و وضعیت ایمنی فرد به‌شدت روی آن تأثیر می‌گذارد.
 شیوع بیماری :

 شیوع بیماری در مناطق دنیا متغیر است ، «در امریکای مرکزی و جنوبی، بیماری ۲۰ تا ۴۰ درصد زنان را درگیر می‌کند. یک‌پنجم افراد بالای ۱۲ سال در امریکا به این ویروس آلوده‌اند که تقریباً ۹۵ درصد آنها از ابتلای خود بی‌خبرند. شیوع آن در کشورهای اروپایی ازجمله آلمان ۱۳ درصد، فنلاند ۱۶ درصد، ایتالیا ۱۸ درصد و در انگلیس ۲۰ درصد گزارش شده است. در منطقة جنوب صحرای کبیر افریقا، شیوع بیماری از ۳۰ تا ۸۰ درصد در زنان و ۱۰ تا ۵۰ درصد در مردان متغیر است. در تانزانیا، ۳۹ درصد و در استرالیا ۱۵ درصد گزارش شده است. در کشورهای آسیایی ازجمله بنگلادش ۱۲ درصد، ژاپن ۷ درصد، فیلیپین ۹ درصد و هند ۱۴ درصد شیوع دارد. به‌نظر می‌رسد در کشورهای آسیایی درحال‌توسعه شیوع بیماری کمتر و بین ۱۰ تا ۳۰ درصد متغیر است.»
در ایران، هرپس تناسلی کمتر مورد توجه قرار گرفته است. لذا، مطالعات در زمینة بیماری محدود است. در ۱۳۸۰، در مطالعه‌ای که روی اهداکنندگان خون در کرمان انجام شد، شیوع بیماری ۷/۲ درصد گزارش شد. بررسی دیگری که در ۱۳۷۵، در یکی از درمانگاه‌های تهران روی شیوع بیماری‌ها از راه تماس جنسی انجام شد، شیوع ۶ درصد گزارش شد. همچنین، طبق بررسی دیگری در مرکز تحقیقات سازمان انتقال خون ایران در تهران، شیوعی معادل ۴۳/۱۱ درصد تخمین زده شد.

 درمان :

 «پس از معاینه و انجام بررسی‌های ضروری پزشک، تبخال تناسلی را می‌توان با داروهای ضد ویروس موجود درمان کرد. درمان معمولاً به صورت خوراکی است و در اولین بار ابتلا برای ۷ تا ۱۰ روز و در موارد عود حدود ۵ روز انجام می‌شود و باعث کوتاه شدن دورة بیماری و بهبود سریع‌تر ضایعات می‌شود. در افرادی که به‌طور مکرر دچار ضایعات تبخال تناسلی می‌شوند، می‌توان از درمان طولانی‌مدت نگه‌دارنده برای مدت طولانی ۳ ماه تا یک سال، بسته به شرایط فرد، استفاده کرد. این درمان‌ها به مهار بیماری کمک می‌کنند، ولی باعث درمان قطعی یا ریشه‌کنی ویروس نمی‌شوند.»
 پیشگیری:

  از طریق اجتناب از تماس‌های جنسی پرخطر و مشکوک، اجتناب از بی‌بندوباری جنسی و داشتن شرکای جنسی متعدد، اجتناب از تماس جنسی هنگام فعال بودن ضایعات، و استفاده از کاندوم در حین تماس جنسی مؤثر می‌دانند، چرا که هنوز واکسنی برای این بیماری وجود ندارد و بیشترین تأکیدها روی پیشگیری از ابتلا به آن است. هرچند که تحقیقات گسترده در زمینة تهیة واکسن مؤثر همچنان ادامه دارد.
 «۲۲ درصد زنان باردار به صورت بی‌علامت به ویروس تبخال تناسلی آلوده‌اند و ۲ درصد آنان در دوران بارداری مبتلا می‌شوند. از آنجا که بیماری در اغلب موارد بی‌علامت است، بیش از ۹۰ درصد این افراد از ابتلای خود بی‌اطلاع‌اند. انتقال ویروس به جنین در حین زایمان و عبور از کانال زایمانی صورت می‌گیرد. برخی از متخصصان معتقدند، به منظور پیشگیری از انتقال عفونت از مادر به جنین، بهتر است زایمان این زنان به صورت سزارین باشد، در صورت ابتلای مادر در سه‌ماهة آخر بارداری، درصد احتمال انتقال به جنین بسیار بالاست. عفونت نوزادی با درگیری پوست، چشم، دهان، آسیب دستگاه عصبی مرکزی و دیگر اعضای داخلی، محدودیت رشد جنین و حتی مرگ جنین همراه باشد. اگر درمان سریع و به‌موقع آغاز شود، ممکن است از آسیب‌های بعدی پیشگیری کند یا از شدت آن بکاهد.» 

 

جهت مشاهده تصاویر به بخش گالری تصاویر مراجعه نمایید

بیماریهای مقاربتی

بیماریهای مقاربتی از بیماریهای خیلی شایع در جهان هستند. این بیماریها به طور عمده در نتیجه تماس جنسی با فرد آلوده و یا از طریق مادر آلوده به کودک منتقل می شوند. ولی ممکن است استفاده از سرنگ و سوزن مشترک در معتادان تزریقی نیز سبب ابتلا به این بیماریها گردد.

بر اساس برآورد سازمان جهانی بهداشت بیشتر از ۳۳۰ میلیون مورد جدید بیماریهای مقاربتی قابل درمان از جمله سیفیلیس و سوزاک سالانه در دنیا بروز می نماید و در واقع روزانه شاهد بروز حدود یک میلیون مورد جدید از بیماریهای مقاربتی در دنیا هستیم.
طبق گزارش منابع معتبر جهانی، بیماریهای آمیزشی در دنیا رو به افزایش است و نظر به مسری بودن این بیماریها و عوارض ناشی از عدم درمان و پیشگیری آن، کنترل بیماریهای آمیزشی ضروری می باشد.
چون بیماریهای منتقله از راه تماس جنسی موضوع حساسی است و صحبت کردن آشکار در مورد آنها، در کشورهای مختلف از جمله ایران آسان نیست و سبب بدنامی می شود ، بیماران یا به موقع برای درمان مراجعه نمی کنند و یا برای درمان به درمانگران سنتی مراجعه می کنند. لذا به خوبی معالجه نمی شوند و سبب انتقال و گسترش بیماری می شوند.
در صورت بی توجهی و عدم درمان به موقع این بیماریها، ممکن است عوارض جدی مانند نازایی ، حاملگی خارج از رحم ، سرطان گردن رحم، خونریزی شدید و پارگی لوله های رحمی پیش آید که منجر به مرگ هم می شود. در دو سوم یا بیشتر زنان باردار مبتلا به سیفیلیس اولیه عفونت از طریق جفت به جنین سرایت می کند. عواقب بیماریهای مقاربتی فقط به خود بیماران محدود نمی شود . اگر زنان باردار ،مبتلا به بیماریهای آمیزشی شوند، ممکن است پی آمدهایی نظیر سقط خود به خود ، تولد زودرس ، مرده زایی ، مرگ داخل رحم، تولد با وزن پایین و عفونت چشمها و ریه ها در جنین و نوزاد ایجاد شود.
ابتلا به بیماریهای آمیزشی ، خطر آلودگی به ویروس ایدز را افزایش می دهد و موجب بروز بیماری ایدز و مرگ بیماران می شود.
بیماریهای مقاربتی قابل پیشگیری و درمان هستند.
تعریف
بیماریهای مقاربتی از انواع بیماریهای واگیردار هستند که به طور عمده از طریق آمیزش جنسی با فرد آلوده انتقال می یابند.انتقال از مادر آلوده به نوزاد و از راه خون هم امکان دارد. این بیماریها توسط تعدادی از عوامل بیماریزا ایجاد می شوند که باعث بروز علائمی مانند ترشحات مجرای ادرار در مردان ، ترشح مهبل در زنان ، زخم در ناحیه تناسلی ، درد در قسمت تحتانی شکم در زنان ، تورم و قرمزی بیضه و تورم غدد لنفاوی در کشاله ران می گردد. در بعضی ها ، بخصوص در زنان ممکن است عفونت ، علامتی ایجاد نکند.
کنترل بیماریهای مقاربتی به سه دلیل زیر دارای اهمیت است:
-    به علت دامنه و گسترش این بیماریها

-    به علت ایجاد عوارض جدی

-    به علت ارتباط بین بیماریهای منتقله از راه مقاربت و آلودگی به ویروس ایدز

دو نوع از بیماریهای مهم مقاربتی سوزاک و سیفیلیس هستند. بیماری ایدز هم در این طبقه بندی جای دارد، هر چند که ایدز از طریق غیر آمیزشی هم منتقل می شود.
عوامل بیماری زا
بیش از ۲۰ موجود زنده میکروسکوپی مختلف از جمله باکتری، قارچ ، انگل ، ویروس و … سبب بیماریهای مقاربتی می شوند، ولی معمولاً علائم و نشانه های یکسانی ایجاد می کنند مثلاً ترشح از مجرای آلت در مردان و ترشح مهبل در زنان و زخم تناسلی از علائم شایع بیماریهای آمیزشی است.
راههای سرایت
چنانچه از نام بیماریها پیداست، راه اصلی انتقال بیماریهای آمیزشی ، نزدیکی جنسی (مهبلی یا مقعدی) با فرد آلوده است. سایر راههای انتقال عبارتند از:
-    از مادر آلوده به نوزاد در حین حاملگی ، در زمان زایمان و یا بعد از تولد

-    از راه انتقال خون و فرآورده های خونی آلوده و اشتراک در سرنگ و سوزن تزریقی آلوده

مهم است بدانیم که شریک جنسی آلوده ممکن است دارای علامت نباشد و نداند که بیمار است و سبب انتقال و گسترش بیماری گردد.
بیماریهای مقاربتی ، خطر آلودگی به ویروس ایدز را افزایش می دهند.
رفتارهای زیر احتمال انتقال بیماری را افزایش می دهد:
-   داشتن بیش از یک شریک جنسی

-    داشتن شریک جنسی که دارای شرکای جنسی متعدد است.

-     داشتن انحراف جنسی و نزدیکی با افراد فاسد و بدکاره

-    عدم استفاده از کاندوم در هر یک از شرایط یادشده در بالا

راه های ورود عوامل بیماریزا معمولاً از طریق اندامهای تناسلی، مجاری ادراری ، مخاط دهان و مقعد ، پوست خراش یافته و خون است.
در زنان و نیز در مردان، بیماریهای قابل انتقال از راه مقاربت در گروه سنی ۱۵- ۳۰ سال در بالاترین حد است و در سنین بعدی کاهش پیدا میکند.
عوامل اجتماعی که بر انتقال این نوع بیماریها  تأثیر می گذارند عبارتند از:

 تأخیر در درمان بیماریهای منتقله از راه مقاربت به دلایل زیر:

۱.  زنان مبتلا اغلب علامت ندارند. حدود ۸۰% زنان آلوده به سوزاک ممکن است بدون علامت باشند.

۲. ترس از بدنامی ممکن است مردم را به سرپوش نهادن وادارد و این خود سبب افزایش و گسترش آلودگی می شود.

۳.  ممکن است امکانات بهداشتی – درمانی در دسترس نباشد و یا بیماران استطاعت پرداخت هزینه خدمات را نداشته باشند.

۴. ممکن است مردم ترجیح دهند برای اجتناب از بی آبروئی ، به درمانگران سنتی مراجعه کنند.

۵.  بالاخره ممکن است داروهای لازم را به طور کامل مصرف نکنند . درمان موثر وقتی امکان پذیر است که بیماران دوره درمان را کامل کنند.
  

  همراه نیاوردن شرکای جنسی برای درمان

   کوتاهی در استفاده از کاندوم برای فعالیت امن جنسی

علاوه بر عوامل اجتماعی و رفتاری یاد شده در بالا، عوامل زیر هم در انتقال بیماریهای مقاربتی موثرند:

  سن:

 ماهیت مخاط مهبل و دهانه رحم در زنان جوان، آنها را برای آلوده شدن بسیار مستعد می سازد. زنان جوان وقتی بسیار زود ازدواج می کنند و یا از نظر جنسی فعال می شوند، مخصوصاً در معرض خطر بیشتری قرار دارند.

 جنس:

بیماریهای مقاربتی ابتدا از طریق تماس جنسی درون مهبلی به زنان منتقل  می شود. زنان راحت تر و سریعتر از مردان به بیماریهای مقاربتی مبتلا می شوند.

 ختنه:

مردان ختنه شده کمتر از مردان ختنه نشده به بیماریهای مقاربتی مبتلا می شوند.

  ازدواج دیرهنگام

در اکثر جوامع افراد معینی ممکن است وجود داشته باشند که اختصاصاً در مقابل بیماریهای آمیزشی آسیب پذیر باشند و عبارتند از:
دختران نوجوانی که از نظر جنسی فعال هستند.

 زنانی که دارای چند شریک جنسی هستند.

 زنان بدکاره و فاسد و مشتریان آنها

 مردان و زنانی که شغل آنها ایجاب می کند که از خانواده خود دور باشند و شرکای جنسی دائمی در درازمدت ندارند.

علائم
مهمترین علائم و شکایات بیماران مبتلا به بیماریهای مقاربتی عبارتند از:
 - ترشح غیرعادی از مجرای تناسلی زن ( افزایش مقدار، تغییر بو و رنگ)

- سوزش ، خارش و درد در هنگام مقاربت زنان

- هرگونه زخم و یا ضایعه تناسلی

- درد در قسمت تحتانی شکم و درد واضح لگنی در زنان

-  تورم (برآمدگی) دو طرفه یا یک طرفه غدد لنفاوی در کشاله ران

-   درد، قرمزی و تورم در بیضه ها

-  قرمزی، ترشح و تورم چشم در نوزادان

بیماریهای قابل انتقال از طریق مقاربت در زنها، معمولاً علامتی ایجاد نمی کنند و یا علائم خفیف دارند. بنابر این زنها کمتر برای درمان مراجعه می کنند. ۸۰% زنان آلوده به سوزاک ممکن است بدون علامت باشند . البته ۱۰% مردان آلوده به سوزاک هم ،علامتی ندارند.
تشخیص
بیش از ۲۰ عامل بیماریزای مختلف بیماریهای مقاربتی ایجاد می کنند که معمولاً علائم و نشانه های مشابهی دارند و اگر دقت شود به آسانی تشخیص داده می شوند. دسترسی به تسهیلات و  امکانات آزمایشگاهی به تشخیص کمک میکند، زیرا بعضی از علائم ، خصوصاً در زنان ممکن است نتیجه علل دیگری غیر از بیماریهای مقاربتی باشد.
درمان
علاوه بر درمان بیمار باید همسر و شریک جنسی او نیز درمان شود. اگر یک طرف درمان شود ، چون بیماری مسری است، چرخه انتقال ادامه می یابد. افراد مبتلا تا بهبودی کامل باید از تماس جنسی خودداری کنند و این خودداری تا از بین رفتن علائم و دوره کامل درمان باید ادامه داشته باشد. اگر مبتلایان به بیماریهای مقاربتی نتوانند از فعالیت جنسی تا بهبودی کامل خودداری کنند باید در تمام مراحل نزدیکی  از کاندوم استفاده نمایند.
از آنجایی که خطر آلودگی به ویروس ایدز در افراد مبتلا به بیماریهای مقاربتی چند برابر می شود، باید سعی شود طبق توصیه و تجویز پزشک، درمانهای مراقبتی و دارویی لازم انجام و دوره درمان کامل شود.
وجود قرمزی و ترشح چشم در نوزادان ، ممکن است با عفونت مادر مرتبط باشد، لذا علاوه بر نوزاد ، والدین او نیز باید تحت مراقبتهای لازم پزشکی قرار گیرند.
امروزه بیماریهای مقاربتی قابل درمان هستند ، ولی ممکن است در آینده عوارض آنها قابل درمان نباشند. همانطور که ایدز درمانی ندارد و بنابر این مهم است که از رفتارهایی که سبب آلودگی می شوند پرهیز شود.
عواض بیماریهای مقاربتی
شواهد اخیر نشان داده است که بیماریهای شایع منتقله از راه مقاربت به انتشار آلودگی به ویروس ایدز کمک می کنند. افراد مبتلا به بیماریهای آمیزشی از جمله سوزاک، سیفیلیس و … اگر در معرض ویروس بیماری ایدز قرار گیرند، احتمال آلودگی آنها بیشتر است.
عوارض بیماریهای مقاربتی که آسیب های جدی به وجود می آورند و گاهی در زنان سبب مرگ هم می شوند عبارتند از:
-   درد کهنه و مزمن در ناحیه شکم که زن را دچار عذاب جسمی و روحی می کند.

-   نازایی در زنان و ناباروری و تنگی پیشابراه در مردان

-   سقط خود به خودی

-   حاملگی خارج از رحمی

-   سرطان دستگاه تناسلی بخصوص گردن رحم

 -  مرده زایی ، ناهنجاریهای مادرزادی و مرگ نوزاد

-   مرگ زن به علت عفونت و سایر عوارض یاد شده

-  عفونتهای چشمی بالقوه کور کننده و سینه پهلو در کودکان

بسیاری از زنان ممکن است بدون آنکه بدانند که مبتلا به بیماری التهابی لگن هستند  نابارور شوند. ۵۵- ۸۵ درصد زنان مبتلا به بیماریهای عفونی لگن ممکن است نابارور شوند.
در اثر بیماریهای التهابی و عفونی و تنگی لوله های رحمی، خطر بروز حاملگی های خارج از رحم – که می تواند سبب مرگ مادر و جنین شود- افزایش می یابد. حاملگی خارج از رحم اگر باعث پارگی لوله های رحمی شود، خونریزی های شدید ایجاد می کند. در کشورهای در حال توسعه ، حاملگی های خارج از رحم باعث مرگ ۱- ۵% مادران می شود.
سوزاک در مردان ممکن است عوارض شدیدی به وجود آورد. آلودگی می تواند از پیشابراه به قسمتهای دیگر تناسلی انتشار یابد و سبب تنگی مجرا و ناباروری شود، ولی امروز این عوارض بسیار نادر است.
سیفیلیس در زمان بارداری ، ممکن است از طریق کیسه آب، جنین را آلوده سازد. حدود ۴۰% حاملگی های زنان مبتلا به سیفیلیس به سقط جنین، مرده زایی و مرگ در زمانی نزدیک به زایمان ختم می شوند.
باید دانست که اگر بیماری زود تشخیص داده شود و به موقع درمان شود، کلیه این عوارض قابل اجتناب هستند. اگر آلودگی به ویروس ایدز که برای آن هیچ درمانی وجود ندارد، به این مجموعه اضافه شود ، بیماریهای مقاربتی ، آلودگی و ابتلای به ایدز را تسهیل می کنند، این موضوع اهمیت پیشگیری از بیماریهای آمیزشی را نشان می دهد.
 راههای کنترل و پیشگیری
اگرچه بیماریهای مقاربتی به طور کلی باعث عوارض جانبی و عواقب زیادی می شوند ولی تلاشهای محدودی برای کنترل آنها انجام شده است. بنابر این موفقیت های بسیار کمی برای کاستن شیوع و جلوگیری از موارد جدید بیماریها حاصل گشته است. در نتیجه بیماریهای آمیزشی سریعاً در تمام جهان و به خصوص در کشورهای در حال توسعه، گسترش و انتشار یافته است.
اهداف اصلی کنترل بیماریهای مقاربتی عبارتند از:
-  قطع نمودن انتقال عفونت و در نتیجه کاهش موارد جدید بیماریهای مقاربتی

-  کاستن از طول مدت زمان عفونت جهت کاهش میزان شیوع و در نتیجه پیشگیری نمودن از گسترش بیماریها، عوارض جانبی و عواقب آن

-  کاهش خطر آلودگی به ویروس ایدز

به منظور کاهش انتشار آلودگی بیماریهای مقاربتی، داشتن راهکارهای علمی ، موثر و قابل دسترس مهم است. پاره ای از آنها به شرح زیر است:
 

-  تشخیص سریع و درمان به موقع افراد مبتلا به بیماریهای مقاربتی، هم به منظور کاهش انتقال به دیگران و هم به حد اقل رساندن عوارض و عواقب آن

-   آموزش بیماران و جامعه در مورد خطرات روابط جنسی ناامن و ترغیب آنها به استفاده از کاندوم و محدود کردن شرکای جنسی

-   درمان و آموزش شرکای جنسی بیماران

-    هدف قرار دادن گروههای آسیب پذیر

-    مراعات اصول اخلاقی و بهداشتی در روابط جنسی و نداشتن رفتارهای جنسی پرخطر

-    وفاداری به همسر و داشتن رفتار جنسی مسوولانه

-   خویشتن داری در تجرد و اجتناب از روابط جنسی نامشروع قبل از ازدواج و استفاده از کاندوم در هنگام ضرورت

-    تمرین رفتارهای بهداشتی از جمله عدم استفاده مشترک از لباسهای زیر در زنان و استحمام و …

-  ادرار کردن بعد از نزدیکی و شستشوی نواحی تناسلی بعد از مقاربت

-    توجه به بروز هر گونه علامت بیماریهای جنسی در خود و همسر

-   شناسایی و آموزش گروه هایی خاص از مردم نظیر کارگران مهاجر  و سیار و آنهایی که به هر علتی برای انجام کار از خانواده خود به مدتهای طولانی دورند.

موانعی که در سر راه کنترل بیماریهای مقاربتی قرار دارند و باید متوجه آنها بود عبارتند از:
 

-  تغییر در رفتارهای جنسی مشکل است. رفتارهای جنسی با فرهنگ هر منطقه شکل می گیرد و با مذهب تاثیر می پذیرد. تغییر در رفتارهای جنسی، به دلیل آنکه موضوع بسیار شخصی و عمیقاً ریشه دار است مشکل است. استفاده از داروها، از جمله الکل ، توانایی افراد را برای تصمیم گیری خوب و عاقلانه بر ضد آلودگی به بیماریهای مقاربتی و آلودگی به ویروس ایدز مختل می سازد. خوشبختانه وجود فرهنگ اسلامی و ترویج اخلاق  حسنه موجب پیشگیری از بیماریهای مقاربتی می شود و لذا ترویج فرهنگ بیگانه از جمله موانع و مشکلات محسوب می شود.

-    بحث در مورد روابط جنسی خیلی هم ساده و آسان نیست. افراد ممکن است از سوال کردن در مورد اطلاعاتی که نیاز دارند، خجالت بکشند و برای درمان دیر مراجعه کنند و بخصوص از دادن مشخصات شرکای جنسی خود ابا داشته باشند.

-  بسیاری از بیماران بدون علامت هستند . افراد مبتلا به بیماریهای آمیزشی ممکن است علامتی نداشته باشند و بیماری را منتشر کنند و این امر مشکلات فراوانی در راه کنترل و جلوگیری از بیماریهای آمیزشی فراهم می آورد.

-   درمان همیشه آسان و یا موثر نیست. بعضی از باکتریها نظیر عامل سوزاک به داروهای مصرفی مقاوم می شوند. مقاومت به داروها مستلزم تغییر داروهای انتخابی است. تولید واکسن برای بیماریهای مقاربتی نظیر آلودگی به ویروس ایدز ، به علت تغییرات مستمر ویروس در حال حاضر امکان ندارد.

می توان با بکار بردن شیوه های زیر بر دامنه مراقبت و کنترل افزود:
 

·     رازداری و تضمین پنهانی و محرمانه عمل کردن در درمان موارد

·   بدنام نکردن افراد

·   برقراری ارتباط درست  جلب اعتماد و احترام به بیماران

·   ارائه خدمات در زمان مناسب و کاهش زمان انتظار

·   کمک به پرداخت قسمتی از هزینه درمان

·   ترویج فرهنگ اسلامی و قداست خانواده و تشویق به ازدواج 

منبع:http://www.pezeshk.us/?p=3751

اپیـــدومیــولوژی و کنترل بیماریهای آمیزشی Venereal Diseases

بیماریهای آمیزشی عفونت هایی هستند که معمولاً از راه مقاربت انتقال می یابند و برخی از شایع ترین آنها عبارتند از : ( سیفلیس ، سوزاک ، آتشک ، لنفوگرانوماتوز آمیزشی ، گرانولوم انگونیال ، تورم غیر اختصاصی مجاری ادرار و بیماری تریکوموناس ) .

بیماری دیگری که در این بخش حائز اهمیت است ایدز می باشد و آمیزش جنسی یکی از راههای انتقال این بیماری است .

بیماریهای آمیزشی خصوصاً سیفلیس و سوزاک بعلت شیوع زیاد و عوارض متنوع ، تهدید مهمی برای محیط خانواده و اجتماع محسوب می شوند . بطور کلی در بعضی مناطق و کشورهای جهان سوم ، بین 10 تا 50 درصد جمعیت فعال از نظر جنسی ، حداقل به یکی از این بیماریها مبتلا هستند.

در ایران بیماریهای سیفلیس ، سوزاک و آتشک از اهمیت بیشتری برخوردارند .

ابتلا به این بیماریها ، معمولاً از راه مقاربت یا آمیزش جنسی به ویژه آمیزشهای نامشروع اتفاق می افتد . و به این ترتیب ، افراد فاسد با آمیزشهای نا مشروع مبتلا شده و بیماری را در خانواده منتشر می کنند.

منبع بیماری معمولاً بیمارانی هستند که دارای عفونت آشکار و یا غیر آشکار می باشند و زنان مبتلا به علت نگهداری بیشتر عوامل بیماریزا در دستگاه تناسلی و وجود عفونت غیر آشکار منبع خطرناکتری هستند ، در جوامع غربی ، فواحش و زنان ولگرد آماتور و شغلی منبع مهمی را تشکیل می دهند .

مهمترین عوامل مؤثر در انتشار واپیدمیولوژی بیماریهای آمیزشی ، عوامل مربوط به محیط و وضع اجتماعی هستند . ایمان ، اعتقادات مذهبی و خصوصیات پسندیده اخلاقی و اجتماعی در کاهش شیوع این بیماریها نقش مهمی دارند ولی در جوامعی که تماس و آزادی دختران و پسران و بی بندو باری وجود دارد ، شیوع بیماریهای آمیزشی نیز بیشتر به چشم می خورد . عوامل دیگری مانند هم جنس بازی ، از هم پاشیدگی کانون گرم خانوادگی ، جنگ و هجوم سربازان مهاجم ، توسعه مسافرتهای مختلف زمینی ، دریایی ، هوایی، توریستی ، نظامی ، ازدیاد و تراکم جمعیت در شهر ها ، ازدیاد کارگران فصلی و مهاجر ، خدمت سربازی و صنعتی شدن بسیاری از کشورهای در حال توسعه نیز در انتشار بیماری مؤثرند .

قحطی ، فقر و بیکاری خصوصاً در نسل جوان می تواند در شیوع بیماریهای آمیزشی مؤثر باشد . این بیماریها معمولاً در شهرها شایع تر از مناطق روستایی هستند ، چه شرایط انتقال بیماری در شهرها فراهم تر است و در بین شهر ها ، آنها که تحرک بیشتری دارند مانند بنادر مهم ، آلوده تر هستند .

مهاجرت روستائیان به شهرها در انتشار و توسعه بیماریهای آمیزشی مؤثر است و ضمناً مهاجران فصلی و سربازان در انتقال بیماری از شهرها به روستاها و تشکیل کانونهای آلوده خانوادگی نقش مهمی دارند .

بطور کلی بیماریهای آمیزشی حاد و مسری ، بیشتر در جوانان مشاهده می شوند و در بعضی جوامع به علت وضع اجتماعی و ضمناً بلوغ زود رس ، بیماری در نوجوانان نیز شایع است .

الکلیسم و مصرف بعضی مواد مخدر در انتشار و شیوع بیماری مؤثر است .

از نظر آمار ، ارقام دقیقی دربارۀ وضع بیماریهای آمیرشی در کشورها وجود ندارد ، زیرا افراد مبتلا ، اکثراً احساس گناه و شرم می کنند و عده ای حتی بیماری خود را بروز نمی دهند و بوسسیلۀ پزشکان خصوصی و داروخانه ها تحت درمان قرار می گیرند ، ولی با توجه به آمارهای موجود ، شیوع بیماریهای آمیزشی با کشف پنی سیلین رو به تنزیل گذاشت و در سال 1957 به حداقل رسید و از آن به بعد در کشورهای در حال توسعه ، سزیعاً ازدیاد و افزایش یافت و حتی در بعضی کشورهای شیوع بیماری تا4  برابر گزارش شده است .

صرف نظر از تغییرات اجتماعی که ذکر شد ، تصور غلط کفایت درمان کوتاه مدت برای بیماری ، از بین رفتن و کاهش ترس و نگرانی از بیماری ، بی اعتنایی به آن و جایگزینی بعضی آنتی بیوتیکهای کم اثر در درمان، نقش مهمی در افزایش بیماریهای آمیزشی دارند .

کنترل و پیشگیری بیماریهای آمیزشی

اصول بیماریهای آمیزشی ، شامل انجام اقدامات عمومی جهت ارتقاء بهداشت عمومی ، محافظت جامعه از بیمارها ، برقراری تسهیلات برای تشخیص درمان فوری و اصرار در کنترل بیماران در دورۀ سرایت بیماری است .

برای مبارزه با بیماریهای آمیزشی ، همکاری گروههای مختلف اجتماعی ، مانند پزشکان ، کارکنان بهداشتی ، روحانیوون ، مبلغان مذهبی و نیروهای انتظامی لازم و ضروری است . در ضمن لازم است با وضع قوانین و مقررات ، پزشکان خصوصی را ملزم به گزارش موارد بیماری نمود .

اقدامات کلی کنترل و پیشگیری شامل ، آموزش بهداشت ، بیماریابی فعال ، ایجاد درمانگاهها و تسهیلات درمانی ، تشویق به درمان مبتلایان ، اجرای درمان مناسب و کافی برای بیماران ، بررسی مستمر موارد تماس ، مبارزه با فحشاء و کنترل بیماری در آنها و اصلاحات وضع اجتماعی و اقتصادی بعضی گروههاست .


منبع:http://taksetareh135.blogfa.com/cat-48.aspx