سندرم تخمدان باقیمانده
گاهی بعلل مختلف لازم است که رحم بیمار ضمن عمل جراحی از بدن خارج شود . در گذشته تخمدانها و یا یکی از انها نیز همراه رحم خارج میشد ولی با توجه به مزایای بسیار حفظ تخمدان و کاهش آماری قابل توجه در سرطان تخمدان بدنبال خارج نمودن رحم امروزه دیگر نیازی به خروج تخمدانها و یا حتی یکی از انها نمی باشد.
البته باقی ماندن تخمدانها در بدن میتواند در اثر بروز چسبندگی یا بعلل مختلف منجر به ایجاد دردهای مزمن لگنی شود که معمولا بیمار در به در از پزشکی به پزشک دیگر مراجعه می نماید و در بیشتر موارد نیز تشخیص صحیح داده نشده و یا اینکه درمان مقتضی صورت نمی گیرد ( در همه دنیا و نه فقط در ایران )
در زیر توضیح کامل و روش درمان این سندرم برای آشنایی بیماران و نیز همکاران پزشک آورده میشود
منبع :
کتاب لاپاروسکپی و هیستروسکوپی نزهت
ترجمه دکتر رویا پورقربان
ادامه مطلب..........
درمان جراحی تخمدان پلی کیستیک
ترجمه دکتر رویا پورقربان
تخمدان پلی کیستیک(پی سی او) امروزه شایعترین تظاهر اختلالات هورمونی در زنان در سنین باروری می باشد .شیوع (پی سی او) بین 4% تا 12% با تفاوتهای نژادی گزارش شده است .(1)این بیماری یک حالت پیچیده است که ارگانهای متعددی را تحت تاثیر قرار میدهد و ریشه تاریخی ان را در گزارشهای
در سال 1935 میتوان یافت . (2) که هفت بیمارStein and Leventhal
را با مجموعه علائم بالینی امنوره – ناباروری- چاقی- هیرسوتیسم و تخمدانهایی که بظاهر کیستهای فراوان داشتند گزارش نمودند. این حالت در ابتدا بعنوان یک اختلال باروری در نظر گرفته میشد ولی امروزه بیماریی تلقی میشود که عمیقا سیستم های قلبی عروقی – متابولیک و اندوکرین را تحت تاثیر قرار میدهد .
بقیه در ادامه مطلب........
مایکل تام و الن بی کوپرمن ادامه مطلب ...
تشخیص و درمان حاملگی خارج از رحم
بولنت برکر- سینا نزهت – فرهاد نزهت – کامران نزهت شیوع: حاملگی خارج از رحمی یکی از علل مهم موربییدته مادران و گاها ًًًًً مورتالیته می باشد.از تمام حاملگی های گزارش شده 3/1 تا 2 درصد آنها به صورت خارج از رحمی می باشد. شیوع آن در ایالات متحده در دهه های اخیر افزایش زیادی داشته است. شیوع این بیماری از 5/4 در 1000 حاملگی در سال 1970 به حدود 7/19 در 1000 در سال 1992 رسیده است.(1) جالب اینکه انواع غیر معمول آن نیز از قبیل حاملگی اینترستیشیال و حاملگی هتروتوپیک بیشتر دیده می شود.البته این بیشتر به علت استفاده از وروش های کمک باروری می باشد.(5-2) ART در یک گروه از بیماران در سوئد (6) شیوع حاملگی خارج از رحمی بعد حدود4 % و مهترین ریسک فاکتور ناهنجاری لوله ای بوده است. IVF هرچند شیوع حاملگی خارج از رحمی در جمعیت عادی 2% است ولی شیوع آن در خانمهایی که در اوایل حاملگی با علائم درد و خونریزی یا هر دو به اورژانس بیمارستان مراجعه می کنند بین 6-16 درصد می باشد. (8-7) بنابراین در نظر گرفتن احتمال وجود این بیماری و کاهش آستانه علائم لازم برای بررسی این بیماری منطقی به نظر می رسد. هر چند تشخیص زودرس موجب کاهش مورتالیته و موربیدیته مادران شده است ولی میزان بستری بیمارستانی بعلت این بیماری از 17800 در سال 1970 به 88400 در سال 1989 حدود پنج برابر افزایش یافته است.(10و9) حاملگی خارج از رحمی اولین علت مرگ مادر و مسئول 10% از کل مرگ و میر مادران با آمار متغیری از 250/1 تا 87/1 نوزاد زنده شناخته شده است.(11) در سال 1970 تا 1989 بیش از یک ملیون حاملگی خارج از رحمی تخمین زده شد که در زنان ایالات متحده اتفاق افتاده است.(12)شیوع بیماری در این مدت از 5/4 به 16 در هزار رسیده و حدود 4 برابر افزایش یافته بود. هر چند حاملگی خارج از رحمی حدود 2% از کل حاملگی های گزارش شده در آن زمان را تشکیل می داده است ولی عوارض این بیماری مسئول 13 درصد از مرگ مادران در این مدت بوده است (12) و این در صورتی است که در این زمان میزان مرگ و میر بعلت حاملگی خارج از رحمی 90 درصد کاهش پیدا کرده بود. میزان کشندگی بیماری نیز از 5/35 در 10 هزار حاملگی خارج از رحمی در سال 1970 به 8/3 در سال 1989 تغییر کرد.13 مورد مرگ مادر بعلت حاملگی خارج از رحمی از سال 1997 تا 1999 در انگلستان گزارش شده است و علیرغم کاهش میزان مورتالیته هنوز عامل 80% مرگ و میر مادران در سه ماهه اول بارداری به شمار می رود.(13) در سال حدود 32000 حاملگی خارج از رحم در انگلستان تشخیص داده می شود. بنظر می رسد شیوع بیماری در انگلستان در دهه های گذشته تغییر زیادی نکرده است و از 6/9 در هزار حاملگی در سال 93-1991 به 1/11 در هزار حاملگی در سال 1999-1997 رسیده است.در سایر کشورها حتی به نظر می رسد شیوع حاملگی خارج از رحمی در حال کاهش نیز می باشد.بین 1990 تا 2001 نروژ کاهش شیوع این بیماری را از 2/17 در ده هزار به 5/9 در ده هزار خانم در سال و کاهش در میزان حاملگی خارج از رحمی نسبت به تولد زنده از 4/26 به 9/14 در هزار بوده است.(14) بقیه در ادامه مطلب...............
ترجمه : دکتر رویا پورقربان
پیچ خوردگی ( تورشن ) تخمدان
پیچ خوردگی تخمدان یک اورژانس جراحی محسوب می شود و اگر زود تشخیص داده شود آدنکس را می توان حفظ نمود(37-36) ولی اغلب به علت علائم و سمپتومهای غیر اختصاصی و درد متناوب دیر تشخیص داده می شود. وقتی که تشخیص عقب می افتد آدنکس معمولاً محتقن-ایسکمیک وهموراژیک و نکروتیک میشود(38)معمولاً به ژنیکولوگها گفته می شود که برای اجتناب از خطر ترومبوامبولیسم ناشی از ورید تخمدان بافت محتقن و ایسکمیک را از بدن خارج نمایند
ولی امروزه خلاف این امر ثابت شده است ......ادامه مطلب
کوتر نمودن تخمدان
اصطلاح کوتر نمودن تخمدانی به عملی اطلاق میشود که عموما برای درمان تخمدان پلی کیستیک بکار میرود . در مطلب زیر موارد استفاده و اثرات درمانی این روش به تفضیل ذکر میگردد
منبع ؛ کتاب لاپاروسکوپی و هیستروسکوپی نزهت ۲۰۰۸
ترجمه: دکتر رویا پورقربان
ادامه مطلب.......
ادامه مطلب ...
خارج نمودن کیست تخمدان به روش لاپاروسکوپی
کامران نزهت – سینا نزهت – فرهاد نزهت
ترجمه: دکتر رویا پورقربان
تکنولوژی جدید این امکان را ایجاد نموده است که بسیاری از کیستهای پایدار تخمدان را بتوان بطریقه لاپاروسکوپیک درمان نمود. هر چند انجام این اعمال جراحی باید با قضاوت جراح صورت گیرد و علیرغم توسعه نقش لاپاروسکوپی در درمان بدخیمی ها هنوز لاپاراتومی روش انتخابی در درمان موارد شدیداً مشکوک به کانسر تخمدان می باشد .
ادامه مطلب..........
توده ها و کیست های تخمدان
صوفیا روث برگر - تانجا پجوویک - فرهاد نزهت
ترجمه : دکتر رویا پورقربان
ادنکس ها در ناحیه اناتومیکی از لگن قرار دارند که شامل تخمدانها – لوله های فالوپ و ساختمانهای درون لیگامان پهن می باشد . تشخیص افتراقی توده های ادنکس پیچیده است زیرا طیف بسیاری از بیماریها ادنکس را درگیر مینمایند .توده های ادنکس بیشتر در خود تخمدان دیده میشوند و ازخواص ژنیتیکی و رشدی خاص دوره باروری و نیزاحتمال ایجاد نئوپلازی در این عضو ناشی میشوند.(1)در جریان بررسی یک توده ادنکس از انجائیکه تصویر برداری بخوبی تخمدان را از بافتهای اطراف جدا نمیکند تصویر حاصله ممکنست بسیار کمپلیکه باشد . همانطوریکه تخمین زده میشود 5% تا 10% از زنان در ایالات متحده زمانی در طول زندگیشان با تشخیص نئوپلازی تخمدان تحت عمل جراحی قرار میگیرند . (2)اگر اکثریت توده های ادنکس طبیعت خوش خیمی دارند ولی هدف اولیه از بررسی های تشخیصی رد مالیگنانسی می باشد .
بقیه در ادامه مطلب...........
چسبندگیهای داخل شکم و روش درمان آن
چسبندگی ها به ارتباطات بین سطوح متقابل صفاقی و غیر صفاقی ارگانهای داخل شکمی و جدار شکم در جایی که نباید ارتباطی داشته باشند اطلاق می شود. این ارتباطات می توانند بصورت باند (با یا بدون عروق خونی) شفاف و ظریف یا متراکم و سفت باشند. و نیز می توانند بصورت چسبیدن دو سطح به یکدیگر بدون وجود باند بین آنها مشاهده می شود.(1)
ایجاد چسبندگی تقریباً یک پیامد اجتناب ناپذیر در اعمال جراحی شکمی است. هر چند همه بیماران مبتلا به چسبندگی داخل شکمی علائم بالینی ندارند ولی تظاهرات بالینی آن از قبیل انسداد روده (زودرس- دیررس) ناباروری و درد مزمن لگنی یکی از مشکلات عمده در جراحی عمومی و جراحی زنان به شمار می رود.(2) از طرف دیگر ایجاد چسبندگی با افزایش هزینه های اجتماعی و اقتصادی همراه است.
ریسک فاکتورها و اهمیت بالینی چسبندگی ها
ریسک فاکتورهای ایجاد چسبندگی های لگنی شامل: سابقه بیماری التهابی لگن (PID) جراحی قبلی - آپاندیست پرفوره- اندومتریوز و بیماری التهابی روده می باشد (3) علل شناخته شده دیگر چسبندگی عبارتند از پریتونیت باکتریال- رادیوتراپی- پریتونیت شیمیایی- راکسیون جسم خارجی- دیالیز صفاقی سرپایی طولانی مدت- اندومتریوز و بیماری التهابی لگن می باشد.(4) هر چند مهمترین عامل در بین تمام این ریسک فاکتورها سابقه عمل جراحی قبلی شکمی می باشد.
ایجاد چسبندگی بدنبال عمل جراحی شکم و لگن همچنان شایع است و عامل بسیاری از موربیدیته های بعد از عمل می باشد.
Menzies و Ellis (5) ثابت کردند که بعد از یک عمل جراحی شکمی در بیشتر بیماران چسبندگی ایجاد می شود. آنها مشاهده نمودند که بعد از تقریباً یک عمل جراحی داخل شکمی 93% بیماران چسبندگی داخل شکم داشتند. در حالیکه پره والانس وجود چسبندگی شکمی در کسانی که سابقه جراحی نداشتند 4/10% بود. مهم اینکه در طول یک سال بعد از عمل جراحی 1% بیماران دچار انسداد روده در اثر چسبندگی شدند.(5) و احتمال عود انسداد روده در اثر چسبندگی بعد از عمل نیز 12-11% بود.(6) بیشتر از 20% کل زنان مبتلا به انسداد روده را متخصصین زنان درمان می نمایند و گزارش شده است هیسترکتومی ابدومینال یکی از شایعترین اعمال جراحی است که می تواند انسداد روده بدنبال چسبندگی بعد از عمل را بهمراه داشته باشد.(7)
میرمکتومی با شیوع بیشتر چسبندگی ادنکس همراه است بخصوص اگر انسیزیون در قسمت قدامی رحم داده شده باشد.(8) در بیمارانی که با سابقه لاپاروتومی قبلی عمل لاپاروسکوپی صورت می گیرد احتمال وجود چسبندگی بین محل اسکار قدیمی با روده و امنتوم زیاد است. و نیز در انسیزیون میدلاین احتمال چسبندگی بیشتر از از انسیریون Pfannenstiel می باشد. از طرفی بیمارانی که انسیزیون میدلاین جهت اندیکاسیون ژینکولوژیک صورت گرفته میزان چسبندگی بیشتر از زنانی است که هر نوع انسیزیونی جهت اندیکاسیون های مامایی صورت گرفته است. وجود چسبندگی در بیمارانی که سابقه عمل جراحی مامایی داشتند با نوع انسیزیون ارتباطی نداشت و چسبندگی های روده بیشتر در انسیزیون های میدلاین بالای ناف دیده می شد.
21 بیمار دچار ترومای مستقیم به روده یا امنتوم چسبیده به محل تروکار حین عمل لاپاروسکوپی شدند.(9) چسبندگی های لگنی ممکن است موجب درد و نا باروری شوند. چسبندگی ها ممکن است در اثر انسداد مکانیکی لوله ها و جلوگیری ازانتقال تخمک موجب ناباروری شوند. حدود
20-15% از موارد نازایی در خانمها بعلت چسبندگی می باشد.(10)
Capsi و همکاران (11) یک رابطه معکوس را بین شدت چسبندگی لگنی و میزان حاملگی گزارش کردند. بعد از آزاد کردن چسبندگی ها میزان حاملگی به وسعت آسیب آدنکس و به درجات کمتر به شدت چسبندگی ارتباط داشت.(14-11) میزان حاملگی نیز به میزان 52-35% در میان خانمهای نابارور بعد از آزاد کردن چسبندگی افزایش یافت.
چسبندگی های اطراف تخمدان و لوله احتمالاً از رشد فولکیرلها در اثر گیر افتادن تخمدان جلو گیری می کند.(16) چسبندگی های اطراف لوله نیز همانند چسبندگی های داخل لوله می توانند حرکات لوله و انتقال تخمک را تحت تاثیر قرار دهند. تاخیر یا نرسیدن جنین به داخل حفره رحم که منجر به نازایی یا حاملگی خارج از رحم می شود می تواند عارضه ای از چسبندگی های پری توبال یا اینترا توبال باشد. نازایی ممکن است نه تنها در اثر اختلال عملکرد لوله بلکه بعلت ایجاد چسبندگی پس از درمان حاملگی خارج از رحمی به روش لاپاروتومی یا لاپاروسکوپی رخ دهد.(17)
درد مزمن لگنی (CPP) یکی از عوارض چسبندگی داخل شکمی است. چسبندگیهای لگن ثانویه به عمل جراحی یا در اثر بیماری التهابی روده و اندومتریوز یکی از شایعترین تغییرات مورفولوژیک در خانمهای مبتلا به درد مزمن لگنی می باشد.(18) درد یک طرفه لگن معمولاً در اثر ایجاد چسبندگی در همانطرف ایجاد می شود. یکسری مطالعات نشان داده اند که آزاد کردن چسبندگی با عمل جراحی به کاهش درد کمک می کند.
(20-19) نزهت و همکاران (21) نتایج کوتاه مدت و دراز مدت آزاد کردن چسبندگی روده ها را در بیمارانی که بعد از هیسترکتومی از درد مزمن لگنی شکایت داشتند بررسی کردند.
در مطالعه آنان 48 بیمار در فواصل دو هفته تا پنج سال بعد از آزاد کردن لوله ها به روش لاپاروسکوپی مورد معاینه قرار گرفتند. از بیماران درخواست شد که میزان بهبود درد خود را بعد از عمل بصورت: بهبود کامل یا نزدیک کامل (بهبود درد 100-80%)- کاهش قابل توجه درد (80-50 %) یا کمتر از 50% کاهش درد و یا در گروه بدون کاهش درد گروه بندی نمایند.بررسی نتایج نشان داد که بعد از 8-2 هفته 39% از بیماران بهبود کامل و یا نزدیک به کامل در شدت درد_ 33% بهبود قابل توجه و 28% بهبود کمتر از 50% در میزان درد و بدون تغییر گزارش کردند. شش ماه تا یکسال بعد از لاپاروسکوپی 49% بهبود کامل یا نزدیک کامل- 15% بهبود قابل توجه و 36% بهبود کمتر از 50% یا بدون تغییر در میزان درد را ذکر کردند. دو تا پنج سال بعد از آزاد کردن لوله ها به روش لاپاروسکوپی 37% بهبود کامل یا نزدیک کامل _30% بهبود قابل توجه و 33% بهبود کمتر از 50% یا بدون تغییر در شدت درد ذکر نمودند.بعضی از بیماران نیز به یک تا سه بار عمل لاپاروسکوپی جهت ازاد کردن چسبندگی نیاز پیدا کردند. مولفین پیشنهاد کردند که آزاد کردن چسبندگی ها می تواند یک روش خوب برای کاهش درد در دراز مدت باشد.
بحث دقیق تر راجع به درد مزمن لگنی در فصل 15 آورده شده است.
چسبندگی های داخل شکم موجب بروز موربیدیته های بسیار بوده وکیفیت زندگی میلیونها نفر در سراسر دنیا را بشدت تحت تاثیر قرار می دهد. در ایالات متحده 303836 مورد بستری جهت عمل آزاد کردن چسبندگی ها بدنبال اعمال جراحی گوارشی در زنان در سال 1994 صورت گرفت این اعمال منجر به 864415 روز اقامت بیماران در بیمارستان و هزینه ای در حدود 3/1 بیلیون دلار شد.(22) مطالعه ای در سوئد نیز هزینه مستقیم 5695 دلار برای درمان جراحی یا غیر جراحی انسداد روده در اثر چسبندگی را برآورد نمود.(23) علاوه بر این تخمین زده شده بود که انسداد روده 2330 مورد بستری بیمارستان را در سال تشکیل می دهد که هزینه آن حدود 13 میلیون در سال برآورد شد.
از آنجاییکه ایجاد چسبندگی بعد از عمل یک فاکتور عمده در پیش آگهی باروری بیمار بدنبال اعمال جراحی است متخصص زنان باید مکانیسم ایجاد چسبندگی را دانسته و از بهترین روش برای آزاد کردن چسبندگی ها استفاده کرده وسایل یا ابزارهایی را برای جلوگیری از چسبندگی بکار ببرد
ادامه مطلب .............
درمان آندومتریوز به روش لاپاروسکوپی
بالنت برکر- توماس اچ – اسن هسو- کیت ال لی – سینا نزهت – فرهاد نزهت
و کامران نزهت.
ترجمه دکتر رویا پورقربان
شیوع آندومتریوز لگنی %10-6% در جمعیت عادی زنان می باشد ولی درخانمهایی که از درد و ناباروری ویا هردوشکایت دارند به 50%-35 % می رسد.
(3) این بیماری در زنان سنین باروری تشخیص داده می شود هر چند بعلت تعدد علائم و نشانه ها و شک به بیماریهای دیگر تشخیص ممکن است مدت زمان طولانی بتعویق افتد.د ر میان بیماریهای ژنیکولوژیک فقط شیوع لیومیوها از آندومتریوز بیشتر است. (4) استاندارد طلاعی جهت تشخیص این بیماری لگنی بررسی جراحی با لاپاراتومی یا لاپاروسکوپی می باشد . روشهای درجه بندی مختلفی برای تعیین شدت بیماری ابداع شده است. کلاسیفیکاسیونی که توسط انجمن ناباروری امریکا در سال 1996 تدوین شده بیشتر ازهمه برای staging این بیماری مورد استفاده قرار میگیرد.(5) بیماران مبتلا به اندومتریوز بر حسب مرحله بیماری علائم متفاوتی را نشان می دهند و درمان بستگی به سن بیمار – وسعت بیماری _ شدت علائم و همچنین تمایل به حفظ باروری دارد.
معمولا درمان بعلت درد – نازائی – کاهش عملکرد مثانه ، حالب و روده ها ضرورت می یابد. این بیماری بطریقه طبی یا جراحی درمان میشود.
سابقه تاریخی
راکیتانسکی (6) آندومتریوز لگنی در لوله ها – رحم و تخمدان را در سال 1860توصیف نموده است قبل ازسال 1960 درمان لزوما عبارت از هیسترکتومی و سالپنگوافورکتومی دو طرفه بود. (7) و از آن زمان تاکنون روشهای محافظه کارانه برای از بین بردن درد و حفظ باروری بیمار ابداع شده است.بعد از پی بردن به اثرات منفی ترومای جراحی وچسبندگی بعد از عمل در سیر بیماری استفاده از روشهای میکروسرجری در درمان این بیماری بکار گرفته شد و نتایج بهتری را بدنبال داشت. (8) ولی علیرغم آن عود بیماری از بین نرفت.(9) پیشرفتهای اخیر در تکنیکهای جراحی اندوسکوپی و افزایش پیچیدگی لوازم جراحی ، روشهای جدیدتر و لوازم جدیدتری را در اختیار جراح قرار داده است. (10)
اضافه نمودن یک دوربین فیلمبرداری کوچک به لاپاروسکوپ (ویدئو لاپاروسکوپی) بمیزان زیادی شیوع اعمال جراحی به روش اندوسکوپی را افزایش داد زیرا به این ترتیب جراح قادر می باشد در وضیعت ایستاده و با استفاده از بزرگنمایی دوربین اعمال جراحی را بهتر انجام دهد (12و11) نزهت و همکاران شروع به انجام جراحی هایGI و GU به روش لاپاروسکوپی در اواسط و اواخر دهه 80 نمودند (13) ودر حال حاضر لاپاروسکوپی روشی مقبول برای انجام جراحی ها به روش کمتر تهاجمی می باشدکه با مشاهده نمای پانورامیک لگن میتوان در هنگام تشخیص جراحی مورد نیاز را انجام داد.
هر دوروش لاپاروسکوپی جراحی ولاپاراتومی در درمان بیماری و کاهش تعداد ایمپلنت های آندومتریوزی و بهبود دیسمنوره و درد لگنی و بهتر شدن باروری بیمار مفید بوده است. (8-14) هر چند با ا ین روشها به اندازه روشهای رادیکال نمیتوان کاملا به درمان قطعی بیماری دست یافت. (20-19)
ادامه مطلب.........
روش انتقال جنین بداخل رحم در عمل ای وی اف
ابتدایی ترین روش برای انتقال جنین روش "Clinical touch " بوده است. در این روش کاتتر انتقال جنین بداخل رحم به آرامی فرو برده میشود تا اینکه نوک آن با فوندوس رحم تماس حاصل نماید سپس آنرا mm 10-5 بیرون کشیده و جنین به آرامی به بیرون رانده میشود.. پیگیری های بعمل آمده در مورد تکنیک انتقال جنین نشان داده است که ایجاد خونریزی رحمی روی جنین اثر توکسیک داشته و تحریک انقباضات رحم نیز تاثیر منفی داشته است لذا تاکید بر انتقال آتروماتیک جنین افزایش یافته است . از آنجائیکه امروزه از تماس با فوندوس رحم اجتناب میشود توصیف "Clinical touch "بشکل استفاده ازروشهای دیگر با اجتناب از تماس با فوندوس تغییر یافته است ولی از ماشینهای اضافی برای تعیین محل نوک کاتتر " سونوگرافی " استفاده نمی شود. روشی که بکار میرود اکثرا روش "blind " است زیرا محل قرار گرفتن نوک کاتتر اثبات نمیگردد و بر اساس احساس سوبژکتیو خود جراح از محل قرار گرفتن کاتتر و یا با توجه به سایر علاین مانند خطوطی که بفواصل مساوی در طول کاتتر قرار دارند و عمق ورود را نشان میدهند عمل انتقال جنین صورت می گیرد .
سونوگرفی بعنوان روش کمکی در انتقال جنین ابتدا در اوایل تجربیات IVF در انسان بکار گرفته شد ولی این جنبه از تکنولوژی کمک باروری مورد علاقه زیادی واقع نشد تا اینکه پیشرفت در سایرجنبه های IVF مانند محیط کشت بعمل آمد در این زمان احتمال اینکه این روش بظاهر بی ضرر میتواند نتایج کلی این مراحل پیچیده را بر هم زند مورد توجه واقع شده بود ولی تلاشی برای استفاده از سونوگرافی در روند انتقال جنین صورت نمی گرفت.اولین مطالعه ای که برای روشن نمودن اثرات سونوگرافی وبیان نکات منفی انتقال جنین به روش "blind" صورت گرفت 12 مورد انتقال جنین به روش "Clinical touch " را با 16 مورد با استفاده ز سونوگرافی ترانس ابدومینال با یکدیگر مقایسه نموده بود .(1) وقتی سونوگرافی انجام می شد کاتتر تا اندازه ای وارد حفره رحم میشد که در سونوگرافی دیده میشد که در اثر تماس با فوندوس رحم خمیده شده است سپس اندکی بیرون کشیده می شد و انتقال جنین صورت می گرفت . در 3 نفر از 16 مورد انتقال جنین که با هداین سونوگرافی صورت میگرفت (8/18%) دیده شد که در زمانی که جراح فکر میکرد کاتتر را درست جایگذاری کرده است نوک کاتتر در مجاورت دیواره خلفی رحم بود و ا و تا زمانیکه با توجه به مشاهدات سونوگرافی به او هشدار داده شد از محل نامناسب کاتتر بی اطلاع بود. این یافته نشان داد که شواهد کلینیکی برای تعیین محل کاتتر ممکنست کافی نباشند.
روش انتقال جنین بکمک سونوگرافی از نظر سوبژکتیو آسان بود و میتواند از "operator bias" جلوگیری کرده باشد . میزان خون با اسیب دیدگی با کاتتر نیز کمتر بود . مولفین اشاره کردند که با توجه به تعداد کم بیمارانی که وارد مطالعه شده بودند انها دلایل آماری برای اثبات اینکه این روش انتقال جنین بهتر است ندارند ولی بیان کردند که در این زمینه تحقیقات بیشتری مورد نیاز می باشد.
غیر قابل اعتماد بودن روش سنتی انتقال جنین در یک مطالعه دیگر نیز که بکمک سونوگرافی واژینال انجام شده بود نشان داده شد.این مطالعه نشان داد که از میان 121 مورد پی در پی انتقال جنین در 4/17% موارد نوک کاتتر در مجاورت فوندوس و در 4/7% در مجاورت لوله بوده است. (2) گاهی برای جاگذاری کاتتر نیاز به مانیپولاسیونهای زیادی می باشد و شاید خارج نمودن اسپیکولوم و گذاشتن پروب واژینال نقشی در جاگذاری نهایی کاتتر داشته باشداگر چه معمولا پزشک از محل قرار گرفتن کاتتر نسبت به لند مارکهای آناتومیک بی اطلاع است .
ادامه مطلب.......
ترجمه از دکتر رویا پورقربان
ادامه مطلب ...