بیماریهای آمیزشی عفونت هایی هستند که معمولاً از راه مقاربت انتقال می یابند و برخی از شایع ترین آنها عبارتند از : ( سیفلیس ، سوزاک ، آتشک ، لنفوگرانوماتوز آمیزشی ، گرانولوم انگونیال ، تورم غیر اختصاصی مجاری ادرار و بیماری تریکوموناس ) .

بیماری دیگری که در این بخش حائز اهمیت است ایدز می باشد و آمیزش جنسی یکی از راههای انتقال این بیماری است .

بیماریهای آمیزشی خصوصاً سیفلیس و سوزاک بعلت شیوع زیاد و عوارض متنوع ، تهدید مهمی برای محیط خانواده و اجتماع محسوب می شوند . بطور کلی در بعضی مناطق و کشورهای جهان سوم ، بین 10 تا 50 درصد جمعیت فعال از نظر جنسی ، حداقل به یکی از این بیماریها مبتلا هستند.

در ایران بیماریهای سیفلیس ، سوزاک و آتشک از اهمیت بیشتری برخوردارند .

ابتلا به این بیماریها ، معمولاً از راه مقاربت یا آمیزش جنسی به ویژه آمیزشهای نامشروع اتفاق می افتد . و به این ترتیب ، افراد فاسد با آمیزشهای نا مشروع مبتلا شده و بیماری را در خانواده منتشر می کنند.

منبع بیماری معمولاً بیمارانی هستند که دارای عفونت آشکار و یا غیر آشکار می باشند و زنان مبتلا به علت نگهداری بیشتر عوامل بیماریزا در دستگاه تناسلی و وجود عفونت غیر آشکار منبع خطرناکتری هستند ، در جوامع غربی ، فواحش و زنان ولگرد آماتور و شغلی منبع مهمی را تشکیل می دهند .

مهمترین عوامل مؤثر در انتشار واپیدمیولوژی بیماریهای آمیزشی ، عوامل مربوط به محیط و وضع اجتماعی هستند . ایمان ، اعتقادات مذهبی و خصوصیات پسندیده اخلاقی و اجتماعی در کاهش شیوع این بیماریها نقش مهمی دارند ولی در جوامعی که تماس و آزادی دختران و پسران و بی بندو باری وجود دارد ، شیوع بیماریهای آمیزشی نیز بیشتر به چشم می خورد . عوامل دیگری مانند هم جنس بازی ، از هم پاشیدگی کانون گرم خانوادگی ، جنگ و هجوم سربازان مهاجم ، توسعه مسافرتهای مختلف زمینی ، دریایی ، هوایی، توریستی ، نظامی ، ازدیاد و تراکم جمعیت در شهر ها ، ازدیاد کارگران فصلی و مهاجر ، خدمت سربازی و صنعتی شدن بسیاری از کشورهای در حال توسعه نیز در انتشار بیماری مؤثرند .

قحطی ، فقر و بیکاری خصوصاً در نسل جوان می تواند در شیوع بیماریهای آمیزشی مؤثر باشد . این بیماریها معمولاً در شهرها شایع تر از مناطق روستایی هستند ، چه شرایط انتقال بیماری در شهرها فراهم تر است و در بین شهر ها ، آنها که تحرک بیشتری دارند مانند بنادر مهم ، آلوده تر هستند .

مهاجرت روستائیان به شهرها در انتشار و توسعه بیماریهای آمیزشی مؤثر است و ضمناً مهاجران فصلی و سربازان در انتقال بیماری از شهرها به روستاها و تشکیل کانونهای آلوده خانوادگی نقش مهمی دارند .

بطور کلی بیماریهای آمیزشی حاد و مسری ، بیشتر در جوانان مشاهده می شوند و در بعضی جوامع به علت وضع اجتماعی و ضمناً بلوغ زود رس ، بیماری در نوجوانان نیز شایع است .

الکلیسم و مصرف بعضی مواد مخدر در انتشار و شیوع بیماری مؤثر است .

از نظر آمار ، ارقام دقیقی دربارۀ وضع بیماریهای آمیرشی در کشورها وجود ندارد ، زیرا افراد مبتلا ، اکثراً احساس گناه و شرم می کنند و عده ای حتی بیماری خود را بروز نمی دهند و بوسسیلۀ پزشکان خصوصی و داروخانه ها تحت درمان قرار می گیرند ، ولی با توجه به آمارهای موجود ، شیوع بیماریهای آمیزشی با کشف پنی سیلین رو به تنزیل گذاشت و در سال 1957 به حداقل رسید و از آن به بعد در کشورهای در حال توسعه ، سزیعاً ازدیاد و افزایش یافت و حتی در بعضی کشورهای شیوع بیماری تا4  برابر گزارش شده است .

صرف نظر از تغییرات اجتماعی که ذکر شد ، تصور غلط کفایت درمان کوتاه مدت برای بیماری ، از بین رفتن و کاهش ترس و نگرانی از بیماری ، بی اعتنایی به آن و جایگزینی بعضی آنتی بیوتیکهای کم اثر در درمان، نقش مهمی در افزایش بیماریهای آمیزشی دارند .

کنترل و پیشگیری بیماریهای آمیزشی

اصول بیماریهای آمیزشی ، شامل انجام اقدامات عمومی جهت ارتقاء بهداشت عمومی ، محافظت جامعه از بیمارها ، برقراری تسهیلات برای تشخیص درمان فوری و اصرار در کنترل بیماران در دورۀ سرایت بیماری است .

برای مبارزه با بیماریهای آمیزشی ، همکاری گروههای مختلف اجتماعی ، مانند پزشکان ، کارکنان بهداشتی ، روحانیوون ، مبلغان مذهبی و نیروهای انتظامی لازم و ضروری است . در ضمن لازم است با وضع قوانین و مقررات ، پزشکان خصوصی را ملزم به گزارش موارد بیماری نمود .

اقدامات کلی کنترل و پیشگیری شامل ، آموزش بهداشت ، بیماریابی فعال ، ایجاد درمانگاهها و تسهیلات درمانی ، تشویق به درمان مبتلایان ، اجرای درمان مناسب و کافی برای بیماران ، بررسی مستمر موارد تماس ، مبارزه با فحشاء و کنترل بیماری در آنها و اصلاحات وضع اجتماعی و اقتصادی بعضی گروههاست .

منبع:http://taksetareh135.blogfa.com/cat-48.aspx